زهرا کوچولو مسافر کربلا

دخترک دو سه روزی است خوش اخلاق شده فکر کنم اثر امپرازوله. دیروز بی سابقه ترین روز عمرش راگذراند : شیر می خورد و می خوابید و می خندید! اینقدر این بچه بی تابی میکرد ( از اول تولدش تا دو سه روز قبل ) وقتی آرام میشد یا می خوابید من و بابایی نگرانش میشدیم که نکنه مریض شده ! یعنی تو اون روزای وحشتناک مریضی من هم این بچه لحظه ای چشم روی هم نمیذاشتا ! دائم گریه می کرد و شیر می خواست. خدا انشالا همه مریضا رو شفا بده این دختر کوچولو ما رو هم از نگاهش محروم نکنه . امروز دخترک یک ساعت و نیم تو تختش با خودش بازی کرد و اجازه داد مادر خواب آلودش یه سری رو بالش بذاره ! ساعت ٩:١٥ همراه مامان جونش برای صرف صبحانه تشریف برد طبقه پایین پیش پدربزرگ و مادربزرگش...

"نیت کردم بچه ام رو سال دیگه با کالسکه پشت دسته عزاداری حضرا زهرا سلام الله علیها ببرم " نیتی که من پارسال شب شهادت حضرا زهرا سلام الله علیها، توی یه شب بارونی ، پشت دسته عزاداری مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام کردم و امشب سه تایی رفتیم تا نذر مامان رو ادا کنیم باز هم در یک شب بارانی. و عجیب دلم به یاد دوستانم بود که این روزها در انتظار فرشته ای کوچک از جانب خدایند.           ...

سختی بیماری یک طرف ، غصه دخترک یک طرف. دلم برایش می سوخت که مادرش را کنارش حس نمی کرد ، آغوش مادرش پرمهر ولی خسته بود  ، آن قدر خسته که حتی نمی توانست جثه کوچک او را تحمل کند . دلم برای دخترک می سوخت که قرار بود از مادرش جدا شود. گرچه زن دایی با سخاوت حاضر شده بود شیره جانش را بین او و دردانه اش قسمت کند ومادری واقعاً در حقش مادری می کرد ولی جگرم می سوخت برای آن لحظه ای که او گریه کند و بر خلاف همیشه که هنگام گریه می شنید : گریه نکن عزیزم مامان اینجاست ، " مامان " کنارش نباشد. دخترم چقدر تنها می شد . اصلاً بچه بی مادر چقدر تنهاست . همه عالم هم که مهر و محبتشان را نثارش کنند بازهم بی کس است. همه مادرها این را می دانند، همه مادرها جگر...

كم كم دارد يادم مي رود شب هايي را كه قبل از ساعت ٣ مي خوابيدم . همانطور كه بعدا يادم مي رود شب هايي را كه ساعت ٣ مي خوابيدم ! حسرت زود خوابيدن و خوب خوابيدن را نمي خورم ولي بعدها حسرت اين دير خوابيدن ها و بد خوابيدن ها در كنار دخترك را خواهم خورد. اينكه اينجا از شب زنده داري هايمان مي نويسم دليل دلزدگي نيست ، دليلش اين است كه من اين شبها را دوست دارم و دوست دارم كه يادم بماند شيريني شان را . دوست دارم امشب يادم بماند شبي كه با پشتوانه ٥ ساعت خواب در ٢٤ ساعت قبل ، تا ساعت ٢:٣٠ با دخترك بيداريم و من وجودم لبريز از رضايت است....

از سه شنبه روضه خانه مادری شروع شد . مراسمی که یک سال منتظر بودم با کوچولوم در آن شرکت کنم که خدا رو شکر روزیمان شد. دوشنبه شب زهرا بدقلقی می کرد: مثل همیشه !  کلی توی خونه راهش بردم ، ازش خواستم دعا کنه ما بتونیم فرداصبح بریم روضه ، دعا کنه خانم ما را به مجلسشان دعوت کنند. اعتقاد عجیبی به دعوت در این مجالس دارم تا توفیق و دعوت نباشد پای آدم به اینجاها نمی رسد حتی اگر خانه مادرم باشد . زهرا رو که بردم کلی همه ذوق کردن آخه مجلس قبلی که ماه صفر بود نینی تو دل من بود . کریر زهرا رو گذاشتیم روی اپن آشپزخانه . سنران گفت بچت دختره یا پسر؟ گفتم دختره. گفت : همونه ، به نمایش گذاشتیش ! تازه برای سلامتی "نوزادمون" صلوات هم فرستادن. فسقلی یه کم ...

دست شون درد نكنه ..... اگر نبودن معلوم نبود بتونم اين شام يخ كرده رو الآن بخورم يا نه ( منظور از الآن ساعت ١٢ شبه ) ، من كه خيلي ازشون راضيم ، دخترك هم دوست شون داره ، براشون دست و پا ميزنه، مي خنده و آغون مي كنه . البته بيشتر از پنج شش دقيقه نمي تو نه تحملشون بكنه، من به همين چند دقيقه كه الآن به پايان رسيد! هم قانعم . الاقل تا صبح گرسنه نموندم. من برم به احياي امشب برسم . راستي خرساي مهربون بالاي تخت زهرا رو مي گفتما!!!       ...

این هم عکسهای دخترک شب زنده دار و خندان ساعت3:30 دقیقه بامداد :             ...

ساعت ٢ بامداد : زهرا از ساعت نه و نيم كه شير خورده و خوابيده بيدار نشده. بغلش مي كنم ، مي آييم توي هال ، بين خواب و بيداري نيم ساعت شير مي خورد . مي گذارمش توي تختش ، دراز مي كشم ، يادم مي ايد كه رانيتيدش را ديشب نداده ام . دارويش را مي دهم ، نيم سي سي هم ويتامينش مانده ، ان را هم ميدهم ، انگار توي گلوي دخترك گير مي كند ، بغلش ميكنم ، به پشتش مي زنم و دوباره مي آييم توي هال . يه كم شير مي خورد و خوابش مي برد . دوباره ميگذارمش توي تختش و دراز مي كشم .چند دقيقه بعد بيدار مي شود . دوباره بغل دوباره هال ! راهش مي برم ، آروغش را مي گيرم ( حافظه كوتاه مدتم خراب شده فكر كنم اين وسطا دوباره شير خورد) مي گذارمش توي كرير ، چشمان دخترك به سان دو نورا...

بابايي زهرا را بغل كرده مي گه اين الآن خوش اخلاقه ببرمش پايين شب بخير بگه ! پدر و دختر با هم مي روند به ديدن پدربزرگ و مادربزرگ و عمه كه امروز از سفر برگشته اند. وقتي برمي گردند بابايي حسابي از أخلاق دخترش تعريف مي كند كه حسابي خوش أخلاق بوده و كلي آغون گفته و يه عالمه حرف زده !! خلاصه كلي دلبري كرده فسقلي. بعد شام بابايي براي خواب مي رود ، زهرا را براي خواب آماده ميكنم . چشمانش پر خواب است . ميگذارمش توي كرير و تكانش مي دهم . چشم ميدوزد به من و من برايش چهار قل را مي خوانم . چشمانش سنگين مي شود . مي روم قران مي آورم . سهم من از ختم قران ماماني بابا جز ١٦ است . سوره مريم را باز مي كنم . ماه صفر دو سال پيش در خاطرم مي ايد : سخنران روضه مان ...

یکی از تغییراتی که دخترک بعد از 40 روزگی کرد این بود که به جای اینکه فقط شبها بیتابی کند از صبح گریه هایش را شروع می کرد . البته مامانش یعنی بنده تشخیص داد که این بیتابیهای روزانه به خاطر اینکه جذب روده های فسقلی 100درصد شده و دیگه پوشکش رو کثیف نمی کنه ! که تشخیص بی ربطی هم نبود چون فسقلی دیروز بعد از اینکه اساسی از خجالت پوشک و لباسش دراومد حالش خوب شد ! و ما ماندیم و دخترکی خندان که باید بدون لحظه ای درنگ تشریف می برد حموم . مامان و بابا دست به کار شدن و دخترک رو با کمک هم حموم کردن که نتیجه اش شد این جوجه دوست داشتنی :             ...